به نقل از «دانا»

قبل از انقلاب آمریکا همه کاره ایران بود/ می خواستیم از کارهای آمریکایی ها سر در بیاوریم

تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۶۹۶۵۱۸

یکی از مبارزین انقلابی استان سمنان می گوید شاه مثل یک عروسک در دست استعمارگران و آمریکا بود و خودش کاره ای نبود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرآت، مبارزین انقلابی در روزهای پرخاطره آن دوران مبارزاتی قطعا ماجراهای جالبی داشتند. یکی از این مبارزین انقلابی که ماجرای جالبی داشته و هم در رژیم شاه کار می کرده و هم مبارزات علیه رژیم داشته از استان سمنان و شهرستان سرخه می باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گفتگوی خواندنی مرآت با این مبارز انقلابی را در ادامه بخوانید.

مرآت- بیوگرافی از خودتان بفرمایید

خلیل نجار هستم که در سال 1324 در خانواده ای مذهبی و فقیر در سرخه متولد شدم. بعد از اینکه مقطع راهنمایی را خواندم و سیکل گرفتم، برای ادامه تحصیل در دوره دبیرستان باید به سمنان می رفتم ولی به دلیل فقر مالی نتوانستم ادامه تحصیل دهم برای همین هم ترک تحصیل کردم و تصمیم گرفتم کار کنم.

برای پیدا کردن کار به اتفاق پدرم به تهران رفتم. در تهران کار مناسبی پیدا نکردم و به کارگری رضایت دادم و حدود 3 سال کار کردم. دنبال کار بهتر بودم که برای درجه داری نیروی هوایی ثبت نام کردم که بعد از 4 ماه که اسامی پذیرفته شدگان را اعلام کردند بنده هم جزو پذیرفته شدگان بودم.

اگر اشتباه نکنم در سال 1344 یا 45 بود که در کادر درجه داری نیروی هوایی مشغول به کار شدم و یک سال هم دوره آموزشی را گذراندم. ما 7 سال تعهد داشتیم که در نیروی هوایی خدمت کنیم. بعد از 7 سال بر سر ماجرایی استعفا دادم و از نیروی هوایی بیرون آمدم.

مرآت- چه ماجرایی؟

من می خواستم ازدواج کنم ولی مسئولین نیروی هوایی اجازه نمی دادند چرا که دختری که قصد ازدواج با وی داشتم خواهر زاده حجت الاسلام والمسلمین شیح حسن اختری بود که به دلیل مبارزات سیاسی که داشتند، برای همین اجازه نمی دادند ازدواج کنم و می گفتند دایی این خانم با رژیم مخالف است بنابراین اجازه ازدواج با بستگان مخالفان را هم ندارید. بنابراین من هم با درجه گروهبان یکم از نیروی هوایی بیرون آمدم تا بتوانم ازدواج کنم. هر چند وقتی از این شغل بیرون آمدم خانواده ام مخالفت کردند و می گفتند در این بحران بیکاری چرا کارم را از دست دادم ولی من می گفتم روزی رسان خداست و درست می شود و علاوه بر این نمی خواهم برای سازمانی کار کنم که اختیار نداشته باشم همسرم را انتخاب کنم.

مرآت- وضعیت خدمات نیروی هوایی رژیم شاه را چگونه می دیدید؟

نیروی هوایی ایران هیچ اختیاری از خودش نداشت و تحت سلطه آمریکا بود. تمام آموزش هایی که در نیروی هوایی می دادند صرفا برنامه آموزشی اش از آمریکایی می آمد. ستاد فرماندهی نیروی هوایی دو قسمت ساختمان داشت که در یک قسمت آن آمریکایی ها مستقر بودند. ما از این ساختمان ها نگهبانی می کردیم ولی هرگز اجازه نداشتیم به ساختمانی که آمریکایی ها بودند وارد شویم و حتی اجازه نزدیک شدن را هم نداشتیم و فقط اجازه داشتیم حفاظت کلی از بیرون ساختمان را داشته باشیم.

مرآت- بعد از استعفا از نیروی هوایی به چه کاری مشغول شدید؟

رفیقی داشتم به نام حسن حُسنان که دانشجوی متالوژیک در دانشگاه علم و صنعت و از دانشجویان نخبه بود. من زمانی که در نیروی هوایی بودم تایپ زبان لاتین را یاد گرفته بودم  و این رفیقم نیز در دانشگاه زبان را یاد گرفته بود. یک آگهی استخدام برای سفارتخانه آمریکا دیده بودیم که به اتفاق هم ثبت نام کردیم و هر دو نفرهم قبول شدیم. حسن حسنان چون مشکل ضعف بینایی داشت برای مداوا به اسپانیا رفت ولی من در واحد تعمیرگاه سفارتخانه مشغول به کار شدم. بعد از حدود یک سال که رفیقم از اسپانیا برگشت پیگیر کار سفارتخانه شد و بالاخره وی هم مشغول به کار شد.

مرآت- با وجود اینکه شما حرکات مبارزاتی داشتید، چگونه پذیرفتید که در سفارتخانه آمریکا کار کنید؟

من و حسن حسنان دنبال کار می گشتیم و آنجا شرایط کار وجود داشت ولی وقتی وارد این کار شدیم بیشتر خواستیم نفوذی باشیم. ما می فهمیدیم که شاه مثل یک عروسک در دست استعمارگران و آمریکا است وخودش کاره ای نیست. بنابراین به این نتیجه رسیده بودیم که اگر اقدامی در کشور باید صورت بگیرد اول باید تکلیف آمریکایی ها در کشور ما روشن شود والا مادامی که آنها در مملکت ما هستند هیچ اتفاقی نمی افتد.

آن زمان حدود 35 هزار مستشاران آمریکایی به ایران آمده بودند و تا حدود 50 هزار هم می خواستند افزایش دهند. مستشاران آمریکایی که کارشان همسطح ما بود، حقوق های آنچنانی می گرفتند که با حقوق یک تیمسار ایرانی برابری می کرد و ماشین و خانه و امکانات هم در اختیارشان قرار می دادند ولی خدمات و امکانات به ما نمی دادند. ما هم می خواستیم نفوذ کنیم و از کارهایشان سر دربیاوریم.

مرآت- جرقه اولیه مبارزاتی شما از چه زمانی زده شد؟

من قبل از اینکه به تهران بروم، در دهه 1340در همین سرخه فعالیت های سیاسی علیه رژیم شاه را دنبال می کردم ولی بسیار پنهانی بود و کسی از فعالیت ما خبر نداشت. به اتفاق عده ای از دوستان در یکی از مکان ها جمع می شدیم و در خصوص مباحث سیاسی علیه شاه صحبت می کردیم.

اوج این فعالیت ها در دستجات عزادای و سینه زنی بود. که در دستجات برای شاه دعا می کردند و ما این اقدام را نمی پسندیدم و مغایر با عزاداری ابا عبدالله می دانستیم. تصمیم گرفته بودیم ما افرادی که مخالف شاه بودیم دستجات را تا جایی همراهی کنیم که از ابراز ارادت به شاه صحبتی نمی کردند و وقتی چنین مباحثی به میان می آمد و به جان شاه دعا می کردند ما برای مخالفت با این امر از دستجات جدا می شدیم و مجزا به سینه زنی و عزاداری می پرداختیم.

مرآت- وقتی به استخدام نیروی هوایی در آمدید، آنجا هم فعالیت سیاسی خود را ادامه دادید؟

وقتی در نیروی هوایی بودم فعالیت چندانی در خود محل کار نداشتم ولی در غیر ساعت کاری به مساجد و سخنرانی هایی می رفتم که ضد رژیم شاه و انقلابی صحبت می کردند.

یادم می آید که یک ضبط صوتی خریده بودم که سخنرانی ها را ضبط می کردم و بعد پخش می کردم. اولین صدایی هم که ضبط کردم سخنرانی آیت الله امامی کاشانی در مسجد لُر زاده در میدان خراسان بود.

اصل مبارزاتم زمانی بود که با شهید حسن حُسنان رفیق شدم و باهم علیه رژیم شاه فعالیت می کردیم که این رفیقم جذب سازمان مجاهدین خلق شد. به خاطر اینکه وی جذب سازمان شده بود مسائل امنیتی را بیشتر رعایت می کردیم.

در این سازمان گروههای مختلفی جذب شده بودند از مذهبی ها گرفته تا غیر مذهبی و کمونیسم ها در این سازمان بودند. وحید افراخته یکی از اعضای این سازمان بود که تفکر کمونیستی داشت و مخالفان خودش را ترور می کرد که در ترور حسن حُسنان نیز دست داشت.

مرآت- ماجرای این ترور چه بود؟

نخست وزیری، دربار، سفارت و ساواک هیچ کسی خبر نداشتند که حسن در سفارت نفوذی است ولی وحید افراخته از کار من و رفیقم سر در می آورد و لو می دهد. بعد از آن نیز خود وحید افراخته به همراه محسن خاموشی از دیگر اعضای سازمان مجاهدین خلق، به خاطر تفاوت ایدئولوژیکی و تسویه حساب شخصی درون سازمانی حسن را در خیابان و درون خودروی سفارت آمریکا ترور می کنند و در سال 1354 وی را به شهادت می رسانند.

آنها نه تنها شهید حسن حُسنان را ترور می کنند بلکه 25 نفر از افراد نخبه را نیز به خاطر تسویه حساب درون سازمانی ترور می کنند.

وقتی رژیم فهمید که بنده با حسن حُسنان رفیق هستم همین کافی بود که به سراغم بیایند و در صبحگاه 17 رمضان ساواک بنده را دستگیر و به کمیته مشترک ضد خرابکاری بردند و در سلول انفرادی زندانی کردند. 5 سال حبس محکوم شده بودم ولی چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که مردم انقلابی به زندان ها حمله و به  آزادسازی زندانیان سیاسی اقدام داشتند، رژیم هم برای اینکه خشم مردم را خاموش کند، گروه گروه از زندانیان را آزاد می کردند که بنده هم جزو این آزادشدگان بودم.

بعد از آزادی به سرخه آمدم و حدود دو ماه در سرخه ماندم و همچنان به فعالیت های انقلابی می پرداختم و در تظاهرات ها شرکت می کردم. بعد از مدتی یعنی در بهمن به تهران بازگشتم و فعالیتم را در تهران ادامه دادم. به حمدالله فعالیت های مبارزین و انقلابیون بالاخره نتیجه داد و انقلاب پیروز شد.

مرآت- از اینکه وقت ارزشمندتان را در اختیار ما قراردادید و دراین گفتگو شرکت کردید بسیار سپاسگزاریم

بنده هم از اینکه رسانه شما به مسائل دوران انقلاب می پردازد، تشکر می کنم

انتهای پیام/ 

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۶۹۶۵۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سوخت گیری در آسمان چگونه و چقدر طول می‌کشد؟

نقش سوخت گیری هوایی را نمی‌توان در مدیریت عملیات‌های مدرن در میدان نبرد نادیده گرفت. توانایی سوخت رسان‌های هوایی در گسترش چشمگیر برد جت‌های جنگی، بمب افکن‌ها و هواپیما‌های راهبردی باعث می‌شود که نیروی هوایی به میزان قابل توجهی برای مدت زمانی طولانی‌تر در آسمان باقی بماند.

به گزارش روزیاتو، سوخت‌گیری هوایی شامل یک هواپیما، معمولاً یک جت جنگنده، بمب‌افکن یا هواپیمای ترابری است، که سرعت خود را با عامل سوخت رسان یکسان کرده و در ادامه مستقیمأ در پشت و زیر یک سوخت رسان هوایی حرکت می‌کند، در ادامه معمولاً این سوخت رسان یک شلنگ یا خط سوخت‌گیری در ارتفاع بالا را برای انتقال سوخت جت به هواپیمای ثانویه آزاد می‌کند. برای مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، ده‌ها سوخت رسان یا تانکر هوایی را در اختیار دارد که از عملیات‌های جنگی در سراسر جهان پشتیبانی می‌کنند.

با گذشت زمان، نخبه‌ترین نیرو‌های جنگی جهان سوخت‌گیری هوایی را به یک هنر پیشرفته تبدیل کرده‌اند. بسته به نوع هواپیما، می‌توان این کار را در چند دقیقه انجام داد. در این مقاله به بررسی دقیق‌تر سوخت گیری هوایی می‌پردازیم و دقیقا بررسی خواهیم کرد که سوخت گیری هواپیما در آسمان در شرایط مختلف چقدر طول می‌کشد.

یک مرور کلی

قبل از بررسی فرآیند دقیق سوخت‌گیری هوا به هوا، مهم است که جزئیاتی در مورد خود سوخت رسان‌هایی هوایی بدانید. در حالی که بسیاری از نیرو‌های هوایی از پلتفرم‌های سوخت گیری هوا به هوا استفاده می‌کنند، نیروی هوایی ایالات متحده بدون شک گسترده‌ترین ناوگان سوخت رسانی هوایی را در اختیار دارد.

به طور سنتی، یک تانکر هوایی متشکل از هواپیمایی است که معمولاً از یک هواپیمای غیرنظامی مشتق شده است، هواپیمای که به شدت اصلاح شده تا امکان حمل و نقل مقادیر زیادی سوخت جت را فراهم کند. نیروی هوایی ایالات متحده تمام تانکر‌های هوایی زیر را در اختیار دارد:

این هواپیما‌ها همگی یک هدف منحصر به فرد داشته و برای سوخت گیری انواع مختلف هواپیما بهینه سازی شده اند. برای مثال، MC-۱۳۰J Commando II، عمدتاً با انجام سوخت‌گیری هوا به هوا برای هلیکوپتر‌ها و سایر روتور‌ها از نیرو‌های عملیات ویژه پشتیبانی می‌کند. تانکر‌های هوایی بزرگتر مانند KC-۱۳۵ Stratotanker در درجه اول برای سوخت گیری جنگنده‌های سنگین بهینه سازی شده اند.

فرآیند سوخت گیری هوایی

سوخت‌گیری هوایی فرآیند جدیدی برای نیروی هوایی ایالات متحده نیست، زیرا بیش از ۱۰۰ سال است که وجود دارد. اولین تلاش موفقیت آمیز برای سوخت گیری هواپیما در هوا در ۲۷ ژوئن ۱۹۲۳، درست دو دهه پس از اختراع پرواز سنگین‌تر از هوا توسط برادران رایت انجام شد. بر اساس ادعای وزارت دفاع ایالات متحده، دو ستوان یکم سرویس هوایی ارتش، ویرجیل هاین و فرانک دبلیو سیفرت، با منتقل کردن بنزین از طریق شیلنگ گرانش به هواپیمای دیگری که توسط کاپیتان لاول اچ. اسمیت هدایت می‌شد، یک هواپیمای دوباله ملخ دار را سوخت گیری کردند. این اتفاق بلافاصله چشمان نیروی هوایی را به پتانسیل سوخت گیری هوا به هوا باز کرد.

با این حال، این فرآیند به شدت شبیه سوخت‌گیری هوا به هوا نیست که در اوایل دهه ۱۹۲۰ انجام شد و امروزه شامل سیستم‌های بسیار پیچیده‌تری می‌شود. علاوه بر این، سطح دقت مورد نیاز برای خلبانان برای اجرای موفقیت آمیز مانور سوخت گیری هوایی، جای کمی برای خطا باقی می‌گذارد. توالی پیچیده‌ای که برای سوخت‌گیری لازم است، با قرارگیری دقیق هر دو هواپیما در مجاورت یکدیگر آغاز می‌شود، و اغلب جت‌ها فقط ده متر یا کمی بیشتر از هم فاصله خواهند داشت.

این کار تقریباً همیشه در فضای محدود هوایی انجام می‌شود تا از دخالت هر هواپیمایی در فرآیند سوخت گیری جلوگیری شود. دو نوع سیستم مختلف برای سوخت گیری هوایی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. سیستم boom یا بازوی متحرک اولین سیستم است و شامل یک هواپیمای گیرنده است که به یک بوم دراز شده در پشت یک هواپیمای سوخت رسان متصل می‌شود، که اجازه می‌دهد تا یک خط بین دو هواپیما ایجاد شود. هنگامی که اتصال ایمن به دست آمد، سوخت تحت فشار از تانکر هوایی به جت دریافت کننده پمپاژ می‌شود.

سیستم دوم، سیستم کاوند و قیف است که در آن هواپیمای دریافت کننده یک کاوند را به داخل یک قیف که از نفتکش دراز شده است، هدایت می‌کند. این روش همچنین می‌تواند یک اتصال ایمن برای انتقال سوخت ایجاد کند. یک فرد متخصص به نام افسر سوخت‌رسانی هوایی (ARO)، تمام عوامل مربوط به انتقال سوخت را نظارت و کنترل می‌کند و حجم و سرعت سوخت را طبق نیاز هواپیما تنظیم می‌کند. یک سیستم دوربین پیشرفته راهنمایی‌های بیشتری را در شرایط دید کمتر فراهم می‌کند و هواپیما مدت کوتاهی پس از سوخت گیری هوایی، برای از سرگیری ماموریتی که قبلا انجام می‌داد ارتباط خود را با سوخت رسان قطع می‌کند. در نتیجه، جای تعجب نیست که ایر فورس تایمز در تحلیل سوخت‌گیری هوا به هوا در سال ۲۰۱۶، این فرآیند را «آشوب سازمان‌یافته» نامید.

برای هواپیما‌های بزرگتر، کل فرآیند معمولاً حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد که برای بمب افکن‌های بین قاره‌ای مانند B-۵۲ Stratofortress استاندارد است. با این حال، برای جنگنده‌های کوچک‌تر، احتمالاً فقط نیمی از این زمان طول می‌کشد.

آینده سوخت گیری هوایی

آینده سوخت‌گیری هوا به هوا بدون شک مستلزم زمان سوخت‌گیری سریع‌تر و سریع‌تر خواهد بود، چیزی که مزیت قابل توجهی را در طول عملیات‌های جنگی ایجاد می‌کند. افزایش اتوماسیون این فرآیند به هدف بسیاری از نیرو‌های هوایی تبدیل شده است و ایرباس A۳۳۰ MRTT اولین هواپیمای سوخت رسانی است که سوخت‌گیری خودکار هوایی را معرفی کرد. این سیستم خودکار فرآیند سوخت گیری هوایی را با کاهش قابل توجه تعداد وظایف مدیریت شده توسط افسر سوخت‌رسانی هوایی ساده‌تر می‌کند. این سیستم یک فرآیند تشخیص تصویر پیشرفته‌ای را انجام می‌دهد تا موقعیت‌های فضایی هر دو هواپیما را به سرعت پردازش کرده و امکان تراز کردن سریع و دقیق یک خط سوخت گیری را فراهم کند.

بر اساس گزارش ها، این سیستم هنوز برای استفاده در طول روز تایید شده است که نشان از کارآیی فوق العاده اش دارد. اما نیاز به تحقیقات و تست‌های بیشتری وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که توانمندی سوخت گیری اتوماتیک را می‌تواند برای شرایط آب و هوایی و دید نامناسب به کار گرفت.